Kattentraining (3)

Een paar dagen geleden kwamen we samen weer ’s avonds aanlopen en zaten er drie (!) katten op de stoep, waar wij langs moesten. De stoep is ongeveer 2 meter breed en aan de rand zat er eentje (de buurkat) met z’n rug naar ons toe. De andere buurkat (van hetzelfde huis) zat aan de andere kat en samen zaten ze de derde kat uit te dagen of hun territorium tegen haar te verdedigen. Die derde kat zat weer een paar meter verderop van ons vandaan. Je kunt je voorstellen dat ik even moest nadenken over hoe dit aan te pakken. Om de een of andere reden vertrouwt de eerste kat (Tijgertje) ons beide heel erg, want hij bleef gewoon zitten met de rug naar ons toe. Hij keek een keertje om, maar dat was het dan. Het was blijkbaar belangrijker om die derde kat te weerstaan of misschien voelde hij zich wel door ons gesterkt. In ieder geval hij week niet. De tweede kat (Mickie) is wat kleiner en vindt Reza toch wat eng. Ze kroop dan ook achter een polletje om uit het zicht te gaan, maar ja, ten eerste is ze spierwit en ten tweede had Reza haar toch al gezien. De derde kat ging er maar snel vandoor toen wij dichterbij kwamen. Afijn, wij moesten uiteindelijk tussen twee katten door. Het gekke was dat Reza totaal niet reageerde op Tijgertje. Voor Reza zat die het meest dichtbij, want die kat zat aan de linkerkant en Reza liep aan die kant. Ze wilde per se naar Mickie toe, waarvoor ze voor mij langs zou moeten en die ook wat verder weg was aan onze rechterkant. Toch vond ik de reactie van Reza heel goed. Het feit dat ze niet op Tijgertje reageerde, terwijl die heel dichtbij zat, verbaasde mij enorm. Misschien kwam dat wel omdat hij zo rustig bleef en gewoon bleef zitten. Mickie maakte zich klein, liep weg en probeerde zich te verstoppen. Het bewegen wakkerde wat in Reza aan, denk ik.
Toch gaat het de goede kant op. Als ze aangelijnd is loopt ze redelijk goed mee en zeker als je haar op een uitnodigende manier aanspoort doet ze dat. Ze kijkt wel, maar niet meer zoals in het begin, toen ze zo’n beetje bevroor en alleen nog maar kon staren. Je moest haar dan of meetrekken aan de riem of oppakken. Een keer heb ik haar echt een eindje moeten dragen, omdat er een kat onder een hoog-op-de-wielen-auto stond. Daar zou ze makkelijk onder kunnen kruipen en dus wilde ze niet meer weg… Maar dat is eigenlijk allemaal verleden tijd.

Geen reacties toegestaan